Cennet İlahileri - Hissedişler

[kahraman]

"Değişim" kelimesi bence hatalı. Değişen nedir? Her şey değişir ona bakılırsa:) İşin aslı, her albümün kendine has bir tarzı, konsepti var. İlhan İrem müziğindeki uzun vadeli değişimi düşünecek olursak ise, Seni Seviyorum'dan sonra ancak böyle bir albüm gelebilirdi diyebiliriz. Cat Stevens benzetmesine de kesinlikle katılmıyorum, arkadaşların serzenişlerine ve "eskiye özlem"lerine de.. Hayata, yaşayışımıza, felsefeye, dine, şuna buna dair şartlanmalarımızı bir yana bırakıp, kendi düşünsel evrimlerimizin bir tarafından tutunmalı bu albüme, anlamaya çalışmalı. Farkında olduklarımız ve olmadıklarımızı, geçtiğimiz durakları ve gelecekleri..

• 

[Atk]

Cennet ilahileri??!??!??! Evet, bu kadar soru işareti ve ünlem... Çünkü bu albüm derinlere inilmeden yorumların yoğunlaştığı bir albüm. Giriş şarkısı Aşk Kapıları. İrem Allahım aşk kapılarını dedi hepimiz üşüştük nerde eski İrem... Cat Stevens bile yapabildik üstadı... O üstat ki hala içki tutkunluğundan bahsediyor... O üstat ki kilise çanlarının olduğu eser yapıyor... Mahşerin dört atlısına dikkat derim... Nerelerde şuan... O zaman sanırım ki Aşk kapıları ve Mahşerin Dört Atlısını bütünleştirerek bir şeyler hakkında daha sağlam yorumlar yaparız... Ya da İrem’in şu röportajı "Benim düşündüğüm dünyada bayrak, din, dil, ırk, sınır gibi ayrılıklar yok"... Işığa Aşkla...

• 

[divane]

Yürüyor derviş, kızgın kum çöllerinde..
Giderek hızlanan yolculuğunda..

Yol arkadaşı olabilmek O'na..

"Yüksel ki, yerin bu değildir..."

• 

[raynah]

Alışamadım.. Seni Seviyorum'u bile bir süre sonra benimsemiştim.. Ama bu albüm pek mistisizm içinde... Bu kadar yoğunlukta boğulmaya başlıyorum sanki.. Belki Hu alıp götürüyor biraz.. Alışmak için hala çalışıyorum.. Ancak dönüp dönüp eski albümleri dinliyorum.. Biraz mola verdim bu albüm için..

• 

[yitik_savasci]

Albümü ilk bir arkadaşımla beraber dinlemiştik. O da benim sayemde tanımıştı onu ve o da çok sever İlhan Abiyi. İkimiz birbirimize bakakalmıştık... Bir şey konuşmadık çünkü büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorduk... İlhan abi değildi sanki albümü yapan. Bir süre dinleyemedim albümü, çünkü geçmiş şarkılarını bile etkiliyordu bu değişim ve ben eski şarkılarında ki büyüyü de kaybeder gibi hissediyordum... Biz onu bir bütün olarak yaşayan, hisseden insanlarız. Şarkılarıyla, felsefesiyle yaşayışıyla, duruşuyla, imajıyla vs. vs. Bunlardan birinde yadırgadığımız bir şey olsa her şey etkileniyor. Dediğim gibi bir bütün o... Bölemeyiz içimiz de. ''Aaa bak bu şarkısı bana bir şey hissettirmiyor'' diye bildiğimiz yerde bütünlük ortadan kalkacaktır. Bende bir süre bu bütünlüğü bulamadım. Cennet ilahileri ile kayboldu bu bütünlük... Sonra Albümü dinlemeye başladım yeniden. Önce müzikler bütünleşti öncesi ile. Sonra felsefesi. Sözler hala tuhaf gelse de o bütünlük varmış görebildim. Sözlerin tuhaf gelmesi ise gayet normal olmaya başladı. Evrensel bir insan, neden arada kullanmasın ki kendi doğduğu toprağın insanının dilini. Zaten ne diyor üstat ''Kendi toprağının insanını anlamadan evrensel olmak mümkün değil'' (cümle tam olarak bu değil belki, ama anlatılan tam olarak buydu). Ve zaten sözler aracı değil mi ki? Şarkılar hissettirdikleri için dinlenir... Ve sözlerin sadece kelimesel olarak farklılığından sıyrıldığımız anda, geçmişiyle bütün hissedişler zinciri bizi bekliyor...
Ayrıca bir dip not: Seni seviyorum albümü daha çok kilise müziklerini andırıyordu. Bu albüm de ise daha çok camilere yakışacak müzikler hakim. Kim bilir bir sonra ki albümde, Sinagoglara uygun bir müzikle karşılaşabiliriz. Belki bütün dinler arası bir köprü kuruyor üstat. Daha önce kurduklarından geçmeyenler için!  Tüm dinlerin saçmalıklarından arınıp ''ilahi ışığa'' ulaşalım diye. ''köprüden önce son çıkış'' ı kaçıranlara bir çıkış açıyor bence...

• 

[bezgin57]

Bence Üstat’ın en iyi albümlerinden Cennet İlahileri. Bana meditasyon albümü gibi geldi. İlk dinlediğimde de keyif aldım hala da keyifle dinliyorum. Seni Seviyorum... Kabul, daha sertti. Çarpıyordu adamı, sersemletiyordu resmen. Bu albümde bunu yaşamak zor ama yine de insanı alıp götürüyor. Orjinal oluşuyla da övgüyü hak ediyor. Ayrıca, şimdi bir sonraki albümün konseptini çok daha fazla merak etmiyor muyuz;)?

• 

[ramalas]

Ah eder bülbül mihrapta

Mazi gümüş aynalarda

Herkes kendi zindanında

Matemini tutar

Tüm yazılan yorumları okudum ve önce yukarıdaki sözlerini yazmak geldi içimden. Bu ortamda hissedişlerimizi paylaşmaya çalışırken, zihnimizin bulunduğu ZİNDAN larımızdaki matemlerimizin, birbirimize yazıyla nasıl yansıdığına şahit oldum. Şuan benim yazdıklarım da benim zihni zindanımın yansımaları. Ama bunu fark edenle, fark etmeyen zindan mahkumlarının, birbiriyle iletişim kurup zindanlarını aydınlatması ne kadar mümkün?
Bu dizeleri bana zihnimin bir zindanda olduğunu tekrar hatırlattı.

Sevgiler kaldıysa

               çoook uzaklarda

kimi bu alemde, kimi ötelerde.

Bilinmezler benim içimde...

Bu alemde bulunan, bu sözleri duyan ve sevgiye değer veren canlardan biri olarak, içindeki bilinmezlikleri keşif davetiyesi aldım.
paramparça yalnızlıkları,

kuşandığım zırhları sana verdim.

Kıldan ince kılıçtan keskin Sırat Köprülerinde. Sana geldim.

Hoş geldin Hakaşığı, gönül köşkümüze.

Bu güne kadar verdiğin tüm zırhlar
(yüzlerce, şarkı, kitaplar, resimler, yazılar, röportajlar, konserler, klipler, hepsinin sağlaması yaşam tarzın) ve daha vereceklerin için tüm dinleyen ve izleyenlerin adına sonsuz şükranlarımı sunuyorum. Umarım seni anlarız.

 


 

• 

[ramalas]

Pencere Köprü Ve Ötesi çizgi romanı sayfa 7
Sessizlik... var...
Ve karşıya uzanan bir ip var...
Kıldan ince kılıçtan keskin...
"Sırat Köprüsü" Bu... kesin...

• 

[refref]

"Hayat mucize Rahmani nefes Şah damarımdan daha yakınsın."

ALLAH diyorki:"Ben size şah damarınızdan daha yakınım."

Bize şah damarımızdan daha yakın nasıl olabilir?İçimizde olarak; beynimizde,kalbimizde yani vücüdumuzda...

ve yine ALLAH diyorki:"Ben Hz.Adem'i ruhumdan üfleyerek yarattım."

Peki o halde "Enel HAK" diyen neden öldü?


Dünyada bir sen varsın birde ben...Hakkatende ne sen varsın nede ben!

• 

[akzambak]

Bütün kapılar, tek bir kapıya açılır en son...
Ve bütün yollar o en son kapıya doğru uzanmaktadır.

O kapı önüne gelene dek,
binlerce kapı açılmada önümüzde
ardına geçebildiğimizce...

Bütün buluşmalar, içsel,
Bizi aslolan bize doğru götürmede her daim.
Hani o Yunus'un 'Bir ben vardır bende, benden içeri' söylemiyle
yeri aleni belirsizlikle tanımlanan..
Ve de tüm tinsel öğretilerin, tasavvufun özünü oluşturan giz,
İçimizdeki biz...

Fiziksel bir alemde, fizik ötesi bir buluşmanın
muhteşem yolculuğu
içimize doğru..

Gökyüzüne asılan aynalarda,
yüksekliğimizi gördüğümüz derinlikler...

Rüya tadındaki dünya hayatımızda,
yaşamamız gereken tek gerçek..
İkiyi bir edebilmek...

Son kapının ardında,
Gül kokulu çeyiz sandığının başında
buluştuğumuzda...
Krizalit kristalin oluş
Ve uçuş..
Sonsuza...

ALLAH'IM AÇ KAPILARINI...

• 

[hayalperest99]

Her zaman tek tip düşünce zarar vericidir.

Çok çeşitli düşüncelere daima açıl olmalıyız. Cennet İlahileri albümüyle ben şahsen aradığım hazzı buldum. Çok yönlü ve diğer albümlerden ayrı bir albüm.

Bu albümün bence diğer albümlerden ayrı tutulması gerekiyor. Çünkü öteye sesleniş var bu albümde. Diğer albümler Cennet İlahileri'nin oluşumunda bir basamak görevi gördü kanımca...

Tüm albümleri gibi İrem'in Cennet İlahileri de bir şahika...


Işık Dolu Yarınlara ...

•